İyi Cuma'daki haç neden her şeyi değiştirdi?

Kutsal Kitap’a göre, Tanrı ile insanlık arasındaki ayrılık günahtan kaynaklanmıştır (Romalılar 2:23). Bu ayrılık, Tanrı ile bozulmuş bir ilişkiye yol açar ve bu ilişki insan çabalarıyla onarılamaz (Yeşaya 59:2). Aradaki uçurum çok geniştir ve yalnızca Tanrı tarafından kapatılabilir.

Bu durumu anlamak için başa dönmeliyiz. İnsan günahı yalnızca suçluluk duygusu getirmekle kalmadı, aynı zamanda bizimle Tanrı arasında mesafe yarattı. Yine de Tanrı'nın sevgisi değişmeden kaldı ve bu bozulmuş ilişkiyi onarmak için bir plan yaptı.

Tanrı, O'nunla olan ilişkimizi onarmak için bir plan yaptı. Tanrı'nın Oğlu İsa Mesih, Tanrı ile insanlar arasındaki bozulmuş ilişkiyi onarmak için yeryüzüne geldi (Yuhanna 3:16-17). Hayatı günahtan uzaktı ve bu da O'nu insanlığın mükemmel temsilcisi ve vekili yaptı (İbraniler 4:15).

İsa'nın gelişi bir tesadüf değil, Tanrı'nın sevgisinin ve lütfunun bir ifadesiydi. Sözleri ve eylemleriyle, nihayetinde çarmıh aracılığıyla Tanrı ile yeniden kurulan bir bağlantının yolunu gösterdi.

Ve böylece çarmıha gerilmeye geliyoruz. İyi Cuma günü İsa, Yeruşalim’in dışındaki bir tepe olan Golgota’da çarmıha gerildi (Luka 23:33). Hristiyanlıkta çarmıh, nihai fedakarlığı sembolize eder. İsa, ölümüyle insanlığın günahlarının cezasını Kendi üzerine aldı ve Tanrı'da bağışlanmayı ve O'nunla uzlaşmayı mümkün kıldı (1. Petrus 2:24).

Çarmıhın yalnızca acı çekmenin değil, aynı zamanda zaferin de sembolü olduğunu fark etmek önemlidir. İsa'nın Golgota’daki ölümü, O'na inanan kimse için bir son değildi, yeni bir umudun başlangıcıydı.

İyi Cuma, inananlara, insanlığın kurtuluşu için kendi Oğlunu vermeye istekli olan Tanrı'nın muazzam sevgisini ve lütfunu hatırlatır (Romalılar 5:8). İsa'nın çektiği acıları ve fedakarlıkları anmak ve O'nun aracılığıyla mümkün kılınan Tanrı ile ilişkimizin yeniden kurulması için şükredebileceğimiz bir gündür. Bu, başarısızlıklarımıza rağmen Tanrı'nın bizi asla bırakmadığını hatırlatır (Koloseliler 1:20).

Golgota’daki çarmıh ve İyi Cuma olayları, Hristiyan inancının merkezinde yer alır. Günahın ciddiyetini, uzlaşmanın gerekliliğini ve Tanrı'nın insanlığa olan derin sevgisini vurgular. Bu iyi bir haberdir, çünkü Tanrı, bu olaylar aracılığıyla bağışlanmanın ve Kendisiyle yenilenmiş bir ilişkinin yolunu sunar (2. Korintliler 5:18).