İsa'nın Annesi

İsa hastaları iyileştirdiği veya ölüleri dirilttiği için çarmıha gerilmedi. Kendini Tanrı'ya eşit kıldığı için çarmıha gerildi. İsa, "Ben ve Baba biriz!" ve "Beni görmüş olan, Baba'yı görmüştür." dedi. (Yuhanna 10:30 ve 14:9). İsa'nın Kendisi ve Baba'nın bir olduğu iddiası, ruhani liderler tarafından tam bir küfür olarak görüldü ve bu da ölüm cezasını hak etti.

İsa'nın annesi oğlunun çarmıha gerilmesinde hazır bulundu. Doğduğunda ilk nefesini ve çarmıhtaki son nefesini gördü. O anda ne hissetmiş olabilir? Meryem, yoğun kederine ve yürek acısına rağmen sessiz kaldı. Ve çarmıhın dibindeki sessizliği İsa'nın gerçekte kim olduğuna dair etkileyici bir tanıklıktır, çünkü bize İsa'nın Mesih olduğunu her zaman bildiğini gösterir.

Meryem, İsa'nın mucizevi, ilahi bir müdahaleyle gebe kaldığını biliyordu. Tanrı, melek Cebrail'i ona şu mesajla göndermişti: "Ama melek ona, “Korkma Meryem” dedi, “Sen Tanrı'nın lütfuna eriştin. Bak, gebe kalıp bir oğul doğuracak, adını İsa koyacaksın. O büyük olacak, kendisine ‘Yüceler Yücesi'nin Oğlu’ denecek. Rab Tanrı O'na, atası Davut'un tahtını verecek. O da sonsuza dek Yakup'un soyu üzerinde egemenlik sürecek, egemenliğinin sonu gelmeyecektir.” Meryem meleğe, “Bu nasıl olur? Ben erkeğe varmadım ki” dedi. Melek ona şöyle yanıt verdi: “Kutsal Ruh senin üzerine gelecek, Yüceler Yücesi'nin gücü sana gölge salacak. Bunun için doğacak olana kutsal, Tanrı Oğlu denecek." (Luka 1:30-35).

Meryem'in cevabı güçlüdür ve inancını gösterir: " ‘Ben Rab'bin kuluyum’ dedi Meryem, ‘Bana dediğin gibi olsun.’ Bundan sonra melek onun yanından ayrıldı." (Luka 1:38).

İsa Beytlehem'de doğduğunda, Tanrı'nın bir meleği bir grup çobana görünerek, " ‘Korkmayın!’ dedi. “Size, bütün halkı çok sevindirecek bir haber müjdeliyorum: Bugün size, Davut'un kentinde bir Kurtarıcı doğdu. Bu, Rab olan Mesih'tir. İşte size bir işaret: Kundağa sarılmış ve yemlikte yatan bir bebek bulacaksınız.” (Luka 2:10-12).

Çobanlar hemen yola çıktılar ve Meryem ile Yusuf’u yemlikte yatan çocukla buldular. Meryem ile Yusuf’a meleğin İsa hakkında söylediklerini anlattılar. Luka o an hakkında şöyle yazar: “Meryem ise bütün bu sözleri derin derin düşünerek yüreğinde saklıyordu.” (Luka 2:19).

Bazı Kutsal Kitap yorumcuları, ‘derin derin’ düşündüğü için Meryem’in İsa’nın doğumunda söylenen her şeyi tam olarak anlamadığını düşünür. Ancak bu yorum ayetin anlamını tam olarak yansıtmayabilir. Yunan edebiyatında, “düşünmek” için kullanılan kelime ‘sum-ballō’dur ve insanlar hayaletlere, rüyalara veya görümlere karşılık verirken kullanılır. Bu bağlamda, “kesinleştirmek” veya “anlamak” anlamına gelir. Bu anlayışla, Luka 2:19, "Meryem ise bütün bu sözleri derin derin düşünerek yüreğinde saklıyordu." şeklinde de çevrilebilir.

Meryem, İsa'nın İsrail'in Mesihi olduğunu biliyordu. O’nu yatağa yatırırken, bebek İsa'ya yaratılış mucizesini getiren meleği ve O’na nasıl hamile kaldığını anlattığını hayal edebiliyorum. Onun İsa hakkındaki bilgisini yıllar sonra da görüyoruz. Bir düğün partisinde şarap azaldığında, hizmetçilere "Annesi hizmet edenlere, “Size ne derse onu yapın” dedi.’’ (Yuhanna 2:5).

Meryem, İsa'nın daha sonra "Size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce ben varım” dediğinde İsa'nın ne demek istediğini anlamıştı. (Yuhanna 8:58).

Eğer biri İsa'nın gerçekte kim olduğunu biliyorsa, o da Meryem'di. Oğlunu terk etmedi. Çarmıhın dibinde, O'na yakın durdu. İsa çarmıha gerilirken Meryem yolunu mu kaybetmişti? O’ndan şüphe mi ediyordu? Hayır, ama sessizdi. Sessizliği ciltler dolusu şey anlatıyor, sessizliği her şeyi söylüyor.

Başka herhangi bir anne-oğlu Tanrı olduğunu iddia ettiğinde, ayağa kalkıp, “Kendisi ve Tanrı'nın bir olduğunu mu söylüyor? Kafası karışık, uyduruyor. O’nu cezalandırabilirsiniz, ama lütfen O’nu öldürmeyin! Lütfen oğlumu öldürmeyin!” derdi.

Ama Meryem O'nun kim olduğunu ve çarmıhta ne yapması gerektiğini biliyordu, bu yüzden sessiz kaldı. Meryem'in sessizliği İsa'nın gerçekte kim olduğuna dair en güvenilir tanıklıktır. Roma komutanının çarmıhın dibinde "Bu adam gerçekten Tanrı'nın Oğlu'ydu!" (Markos 15:39) diyerek verdiği tanıklığı verdiği şeyi o her zaman biliyordu.